روز بزرگداشت حکیم و شاعر ایرانی، عطار نیشابوری گرامی باد!

فریدالدین ابوحامد محمد عطار نیشابوری مشهور به شیخ عطّار نیشابوری (۱۱۴۶م/۵۴۰ق -۱۲۲۱م/۶۱۸ق) یکی از عارفان و شاعران ایرانی بلند نام ادبیات فارسی در پایان سدهٔ ششم و آغاز سدهٔ هفتم است. وی در سال ۵۴۰ هجری برابر با ۱۱۴۶ میلادی در نیشابور زاده شد و در ۶۱۸ هجری به هنگام حملهٔ مغول به قتل رسید.

 

مگر سنگ و کلوخی بود در راه

به دریایی درافتادند ناگاه

به زاری سنگ گفتا غرقه گشتم

کنون با قعر گویم سرگذشتم

ولیکن آن کلوخ از خود فنا شد

ندانم تا کجا رفت و کجا شد

کلوخ بی ­زبان آواز برداشت

شنود آوازِ او هر کو خبر داشت

که از من در دو عالم من نمانده­ ست

وجودم یک سر سوزن نمانده­ ست

ز من، نه جان و نه تن می ‌توان دید

همه دریاست، روشن می ‌توان دید

اگر همرنگ دریا گردی امروز

شوی در وی تو هم دُرّ شب­افروز

ولیکن تا تو خواهی بود خود را

نخواهی یافت جان را و خرد را